Irena Jedyńska

• 1904. 05. 30
  Data urodzenia

  Warszawa
• 1987. 06. 02
  Data śmierci

  Konstancin-Jeziora (Dom Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie); pochowana w kwaterze aktorów na miejscowym cmentarzu

• 1904. 05. 30
  Data urodzenia

  Warszawa
• 1987. 06. 02
  Data śmierci

  Konstancin-Jeziora (Dom Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie); pochowana w kwaterze aktorów na miejscowym cmentarzu

Zam. Szajewska. W l. 1910-18 uczyła się w szkole baletowej przy T. Wielkim w Warszawie. Nieprzeciętnie uzdolniona, już jako siedmiolatka występowała w tańcach solowych w baletach dziecięcych. W 1919 roku została zatrudniona do Baletts Russes i wyjechała do Paryża. Od 1921 roku tańczyła w zespole Diagilewa na wielu scenach Europy Zachodniej. Nastęnie z L. Miasinem udała się do Buenos Aires i do 1924 roku była solistką Teatru Colon, w zespole W. Mocca. Występowała z nim w Urugwaju, Brazylii, Peru, Chile. W l. 1924-31 była primabaleriną Teatru Wielkiego w Poznaniu. Później tańczyła w Bydgoszczy, Warszawie, Łodzi. Okupację przeżyła w Warszawie, w 1944 roku grała w teatrze jawnym Nowy Miraż. Po powstaniu warszawskim była więźniarką obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Ravensbruck. Podczas kuracji poobozowej w Szwecji zorganizowała amatorski zespół taneczny w Kristiansund. Po powrocie do kraju przez kilka lat występowała na estradach, a od 1957 roku została pedagogiem i choreografem. Prowadziła zajęcia z tańca klasycznego w warszawskiej Szkole Baletowej (1954-57), wykładała metodykę tańca na Wydz. Choreograficznym w PWST w Warszawie (1954-59). Następnie była pedagogiem i baletmistrzem Operetki w Szczecinie. 15 lutego 1960 r. odbył się w Warszawie jubileusz 45-lecia jej pracy artystycznej. W 1967 r. przeszła na emeryturę. Była autorką podręcznika "Tańczymy lepiej i piękniej" (Warszawa, 1963). W 1982 przewodniczyła honorowo jury IV Konkursu Tańca i Choreografii w Gdańsku.

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń