2024
Warszawa (On Art – Festiwal Kina i Sztuki) II Nagroda w kategorii: Medium - pro
2023
Zamość (Zamojski Festiwal Filmowy "Spotkania z Historią") Nagroda dla najlepszego filmu dokumentalnego
2023
Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków") III Nagroda w kategorii: Filmy i programy edukacyjne
uzasadnienie jury: "film pokazuje jak w latach 50-tych i 60 -tych młodzi ludzie zrzeszeni w amatorskim klubie filmowym usiłowali w swojej twórczości zachować niezależność w widzeniu świata - niezależność od propagandowych schematów narzucanych przez władze komunistyczne ,i jak rychło władzom tym udało się te niezależną działalność stłumić - jako działalność antysocjalistyczną. To rzetelne i przemawiające do współczesnego widza świadectwo tamtych niewesołych czasów."
2021
Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków") I Nagroda w kategorii: Filmy dokumentalne; uzasadnienie jury: "Film pokazuje wymagającą pod władzą komunistyczna wiele odwagi walkę niewielkiego grona osób o zachowanie prawdy o zbrodni katyńskiej. W ramach tajnego Instytutu Katyńskiego gromadzili oni z wielkim poświęceniem, narażając się na szykany władz, materiały o losie polskich oficerów w niewoli sowieckiej, zamordowanych ostatecznie w bestialskich sposób przez stalinowskich siepaczy. Materiały te starali się upowszechniać przez wydawany przez siebie samizdatowy periodyk , służąc prawdzie, która była dla nich jedną z najważniejszych wartości . Ich działalność miała tym większą wartość, że uderzała w założycielskie kłamstwo komunistycznego państwa , tym samym delegitymizując moralnie panujący w Polsce system polityczny, co miało istotne znaczenie dla późniejszego procesu przemian ustrojowych w Polsce. Ukazanie, jak ważna moralnie jest PRAWDA w życiu publicznym i jaką posiada siłę sprawczą jest czytelnym przesłaniem filmu i stanowi jego wielki atut. Ważne jest też po prostu ukazanie w filmie, w sposób interesujący dla widza, faktów relatywnie mało znanych i przy okazji utrwalenie wiedzy o nich"
2021
Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków") I Nagroda w kategorii: Losy Polaków na Kresach wschodnich; uzasadnienie jury: "Film to filmowa biografia urodzonego na Kresach wschodnich , w okolicach Zbaraża duchownego , który zaczynał swoją drogę kapłańską w polskim jeszcze Lwowie a zakończył jako ordynariusz diecezji [ potem archidiecezji ] przemyskiej a następnie schyłku życia jej arcybiskup senior. bohater filmu dzielił los Polaków ze wschodniej Małopolski – okupację sowiecką i niemiecką, prześladowania Polaków przez nacjonalistów z UPA, którzy za pomoc Żydom wydali na niego wyrok śmierci a wreszcie wygnanie z rodzinnej ziemi. Przejścia te utwierdziły go w antykomunizmie i dały hart ducha i odwagę , by postępować jako kapłan i hierarcha Kościoła katolickiego zgodnie z własnym sumieniem bez względu na możliwe konsekwencje. Patronował m.in akcji budowania bez zezwolenia władz komunistycznych kilkuset kościołów ośmielając się nawet sprzeciwić sugestiom dyplomacji watykańskiej , pragnącej – jeszcze przed wyborem Jana Pawła II - ułożyć sobie z komunistami poprawne stosunki. Można go nazwać ostatnim kresowym biskupem zarówno ze względu na gorliwy , kresowy polski patriotyzm jak i na fakt, że do początków lat 90-tych diecezja przemyska należała do metropoli lwowskiej , a około jednej trzeciej diecezji przemyskiej pozostało po wschodniej stronie powojennej granicy polsko - sowieckiej . To udany – rzetelny a jednocześnie przejmujący film o heroicznej postaci wielkiego kapłana i polskiego patrioty a także o dramatycznych dziejach polskich kresów południowo – wschodnich, których należąca obecnie do Polski cześć historycznej Ziemi Przemyskiej jest resztówką"
2021
Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków") II Nagroda w kategorii: Filmy dokumentalne; uzasadnienie jury: "Wielkim atutem filmu jest to, że film ukazuje fakty – jak dotąd mało publicznie znane - mianowicie okupacyjną historię jednego z fortów twierdzy Modilin , fortu znajdującego się w miejscowości Pomiechówek, a jest to historia wstrząsająca . Otóż w forcie tym niemieccy okupancie zorganizowali kolejno miejsce koncentracji ludności polskiej wysiedlanej z północnego Mazowsza jako obszaru włączonego bezpośrednio do III Rzeszy, następnie obóz przejściowy dla ludności żydowskiej, w którym również na duża skalę Żydzi byli mordowani a później ciężkie więzienie śledcze dla Polaków , w którym przetrzymywano w niezwykle ciężkich warunkach – podobno gorszych niż w Oświęcimiu tysiące osób , zwłaszcza zaangażowanych w ruch oporu , z których wielu było bestialsko torturowanych i bardzo wielu zgładzono. W załodze tego obozu, więzienia znajdowało się wielu miejscowych folksdojczów i i przedstawicieli innych niepolskich narodowości zamieszkałych w okolicy , co być może było czynnikiem, że tak długo prawda o obozie w Pomiechówku była wyciszana. Film w umiejętny sposób ukazuje wysiłki naukowców z IPN, którzy badają ponurą przeszłość tego miejsca , starając się m.in. ustalić liczbę i tożsamość ofiar, także docierając do nielicznych już osób które przeżyły pobyt w Forcie Pomiechówek lub ich rodzin a z drugiej strony przekazując zdobyta wiedzę grupom zwiedzających to miejsce , uświadamiając im - a pośrednio widzom filmu - bezmiar cierpienia ofiar i okrucieństwo niemieckich katów. To naprawdę wstrząsający film , o wielkim wymiarze moralnym – bo upamiętnienie zbrodni jest bezsprzecznie moralnym obowiązkiem , film o wielkich walorach edukacyjnych, znakomicie wpisujący się w polską politykę historyczną , tym bardziej potrzebny obecnie, gdy usiłuje się minimalizować niemieckie zbrodnie w okresie II wojny światowej"
2021
Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków") II Nagroda w kategorii: Fimy fabularne i dokumenty fabularyzowane; uzasadnienie jury: "Jest to bardzo profesjonalnie zrealizowany dokument fabularyzowany o genialnym polskim matematyku a jednocześnie wielkim polskim patriocie – Józefie Marcinkiewiczu. Bohater filmu walczył z Niemcami w wojnie obronnej września 1939 r, dostał się wraz z całą polską załoga Lwowa do sowieckiej niewoli a następnie został przez sowieckich siepaczy zamordowany w okolicach Charkowa – zamordowany tak jak wielu polskich oficerów. Marcinkiewicz zginął mając ledwie 30 lat, była to ogromna strata dla nauki polskiej a tragizm całej historii pogłębia fakt, ze w okresie władzy komunistycznej starano się w Polsce wymazać pamięć o nim a nawet pamięć o jego dorobku naukowym tylko dlatego że był ofiarą stalinowskich oprawców. Wywiezieni na wschód zginęli również jego rodzice. Przypomnienie w atrakcyjnej dla widza formie tej mało znanej a niezwykle wybitnej postaci i jej tragicznych losów ma ogromną wartość nie tylko poznawczą i emocjonalną ale i także moralną. Film stymuluje u odbiorcy refleksję nad historią Polski, wzbudza uczucia patriotyczne"
2021
Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Janusza Kurtyki za "publikacje o tematyce historycznej"
Wyróżnienie, nagrodę otrzymał/a
Adam Kraśnicki
2021
Gdynia (Ogólnopolski Festiwal Filmowy "Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci") Nagroda im. Janusza Krupskiego
2020
Zamość (Zamojski Festiwal Filmowy "Spotkania z Historią") Wyróżnienie za zdjęcia, nagrodę otrzymał/a
Krzysztof Miller
2020
Zamość (Zamojski Festiwal Filmowy "Spotkania z Historią") Wyróżnienie w kategorii: film dokumentalny
2016
Gdynia (Ogólnopolski Festiwal Filmowy "Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci") Wyróżnienie im. Janusza Krupskiego