Jadwiga Halina Gallowa
- Fot. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
zwiń
- 1890. 09. 14Data urodzeniaWarszawa
- 1914Wykształcenie - rok ukończenia studiówKlasa Dramatyczna przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym
- 1974. 05. 09Data śmierciKraków; pochowana w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego
Aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatru. Po studiach występowała m. in. w Warszawie, Petersburgu, Moskwie (poznała tam K. S. Stanisławskiego i otrzymała od niego propozycję wstąpienia do jego Studia), Kijowie, Krakowie (w latach 1919-23 była aktorką Teatru im. Słowackiego). W latach 1923-29, wraz z mężem Iwo Gallem, wchodziła w skład zespołu Reduty, najpierw w Warszawie, potem w Wilnie. Równocześnie od 1923 w Instytucie Reduty rozpoczęła pracę pedagoga. Od 1929 zaczęła także reżyserować, nadal była też aktorką, m. in. w Wilnie, Łucku, Częstochowie, Warszawie i Kaliszu. Okres okupacji spędziła w Warszawie. W 1941, po zabójstwie Igo Syma, była aresztowana i więziona jako zakładniczka na Pawiaku. W teatrze nie występowała, pracowała m. in. jako kelnerka i magazynierka w restauracji i pomocnica w szpitalu. W latach 1941-44 (po powstania warszawskiego) prowadziła wraz z mężem tajne Studio Dramatyczno-Teatralne. Po upadku powstania Gallowie opuścili Warszawę i przybyli do Krakowa. W sezonie 1945/46 występowała w Starym Teatrze, urządzała tam także poranki poetyckie. W latach 1946-49 była aktorką i reżyserem prowadzonego przez męża Teatru Wybrzeże w Gdyni, w latach 1949-52, nadal pod dyrekcją męża, była aktorką Teatru im. Jaracza w Łodzi. W 1953 powróciła do Krakowa, gdzie w latach 1953-55 była aktorką i reżyserem w Teatrze Młodego Widza. Jednocześnie w sezonie 1954/55 współpracowała z Teatrem Nurt w Nowej Hucie, w którym sprawowała opiekę reżyserską oraz prowadziła studio aktorskie. W latach 1955-64 należała do zespołu Starego Teatru. W 1964 przeszła na emeryturę. Zarówno przed wojną, jak i po wojnie występowała w teatrze radiowym. Była członkiem zasłużonym ZASP. Obok aktorstwa i reżyserii, trzecią domeną jej dzialalności była pedagogika, którą uprawiała blisko pięćdziesiąt lat. Była wybitnym pedagogiem, specjalistką od nauki dykcji i recytacji. W latach 1923-39 wykładała w Instytucie Reduty w Warszawie i Wilnie. Od 1945 uczyła w Studiu Dramatycznym Galla w Krakowie, a w latach 1946-49 nadal w tym Studiu w Gdyni. W latach 1949-53 wykładała w PWSA w Łodzi, a w 1953-68 w PWST w Krakowie. Po przejściu na emeryturę uczyła też w krakowskiej PWSM.
Filmografiachronologicznie ↓ ↑ | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń
- 1971Film fabularnyObsada aktorska (matka Rozenkranca)
- 1968Film fabularnyObsada aktorska (prezesowa Zasławska)
- 1968Film fabularnyObsada aktorska (prezesowa Zasławska)
- 1971Film fabularnyObsada aktorska (matka Rozenkranca)
- 1971Film fabularnyObsada aktorska (matka Rozenkranca)
- 1968Film fabularnyObsada aktorska (prezesowa Zasławska)
Film fabularnyschowaj
- 1971Film fabularnyObsada aktorska (matka Rozenkranca)
- 1968Film fabularnyObsada aktorska (prezesowa Zasławska)
