Jerzy Toeplitz

 

zwiń

• 1909. 11. 24
  Data urodzenia

  Charków
• 1932
  Wykształcenie - rok ukończenia studiów

  Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego
• 1952
  Odznaczenie

  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1955
  Odznaczenie

  Medal X-lecia PRL
• 1957
  tytuł profesora nadzwyczajnego
• 1957
  stopień doktora historii sztuki (według ówczesnej nomenklatury: kandydata nauk o sztuce) na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego
• 1959
  Odznaczenie

  Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• 1989
  Nagroda

  Honorowy Jantar na XVII Koszalińskich Spotkaniach Filmowych "Młodzi i Film"
• 1989
  Nagroda

  Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za upowszechnianie kultury polskiej za granicą (za rok 1988)
• 1993
  Nagroda

  Nagroda im. Roberta Rosselliniego na festiwalu w Cannes za wcielanie w życie idei humanizmu i postępu
• 1993. 03. 03
  tytuł Doctora Honoris Causa Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi
• 1995. 07. 24
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (A3 tuje-2-37)
• 1998
  16 października na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto gwiazdę Toeplitza w nowo powstałej Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina "Polonia")

• 1909. 11. 24
  Data urodzenia

  Charków
• 1995. 07. 24
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (A3 tuje-2-37)

Historyk kina, pedagog, wychowawca wielu pokoleń polskich filmowców. Przed wojną autor artykułów o tematyce filmowej m. in. w "Kurierze Polskim", "Kinie", "Wiadomościach Literackich", "Pionie" i "Dzienniku Ludowym". W 1930 był jednym z założycieli Stowarzyszenia Miłośników Filmu Artystycznego "Start". W latach 1934-37 pracował w Londynie w firmie Toeplitz Film Production (własność stryjecznego brata) jako doradca do spraw scenariuszy. Po powrocie do kraju, w roku 1937, pracował do wybuchu wojny jako urzędnik z Zarządzie Głównym Fabryki Lokomotyw. Lata wojny spędził w Warszawie zajmując się głównie nauczaniem języka angielskiego. Po wojnie współorganizator polskiej kinematografii. W 1945 został dyrektorem działu zagranicznego w "Filmie Polskim". Współtwórca Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, której był dyrektorem i wykładowcą w latach 1949-51, a następnie rektorem w latach 1957-68. Z funkcji odszedł z końcem kwietnia 1968 po wydarzeniach marcowych (poparł protesty studentów). Na zaproszenie władz australijskich wyjechał w 1972 do Melbourne, gdzie przez rok był wykładowcą na Uniwersytecie, a następnie założycielem i w latach 1973-79 dyrektorem Australian Film Television and Radio School w Sydney (obecnie jego imię nosi biblioteka uczelni). W latach 1948-72 prezes Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, 1966-72 wiceprezes Międzynarodowej Rady Filmu i Telewizji UNESCO, 1976-79 wiceprezes Międzynarodowego Centrum Szkół Filmowych i Telewizyjnych (CILECT). Wieloletni członek władz SPATIF-ZASP-u. Autor wielu książek filmowych, w tym przede wszystkim 6-tomowej "Historii sztuki filmowej". W latach 1966-68 redaktor naczelny miesięcznika "Kino", a także redaktor naczelny pierwszej edycji "Kwartalnika Filmowego". Autor "Kartek z kalendarza" - stałej rubryki w tygodniku "Film". Pod koniec życia prowadził seminarium filmoznawcze na Uniwersytecie Warszawskim, wykładał na seminariach klubowych, był opiekunem i wykładowcą na Akademii Filmowej w warszawskim DKF "Kwant".

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń