Edmund Fetting

 

zwiń

• 1927. 11. 10
  Data urodzenia

  Warszawa
• 1949. 11. 03
  Debiut teatralny

  w sztuce G. Companeeza "Przyjaciel przyjdzie wieczorem" w Teatrze Ziemi Opolskiej (wówczas Państwowe Teatry Śląsko-Dąbrowskie. Scena Opolska)
• 1951
  Egzamin eksternistyczny
• 1960
  Nagroda

  Nagroda za najlepszą kreację aktorską za rolę Joego w sztuce "Zabawa jak nigdy" na II Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu
• 1974
  Nagroda

  Wyróżnienie za rolę Philippeaux w "Sprawie Dantona" na I Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
• 1974
  Odznaczenie

  Złoty Krzyż Zasługi
• 1980
  Odznaczenie

  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 2001. 01. 30
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany na Starych Powązkach (kwatera 74-I-28)

• 1927. 11. 10
  Data urodzenia

  Warszawa
• 2001. 01. 30
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany na Starych Powązkach (kwatera 74-I-28)

Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, piosenkarz, muzyk jazzowy.
Studia aktorskie rozpoczął w warszawskiej PWSA (później PWST), ale ich nie ukończył, usunięty za "brak talentu". Zadebiutował w Teatrze Ziemi Opolskiej, z którym związany był do 1950. Kolejne sezony (1951/52 i 1952/53) spędził w zespole aktorskim Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Był także asystentem reżysera. W latach 1953-56 występował na deskach Teatru Jaracza i Nowego w Łodzi oraz przez krótki okres w warszawskim Teatrze Komedia, od 1957 w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Po powrocie do Warszawy grał w teatrach: Dramatycznym (1960-66). Najciekawsze role stworzył w Powszechnym (1974-79 i 1980-84), potem we Współczesnym (1979-80), Na Woli (1984-86) i Kwadracie. Łącznie zagrał kilkadziesiąt pierwszo- i drugoplanowych ról teatralnych.
Niemal od początku istnienia telewizji blisko z nią współpracował. Zagrał prawie w stu spektaklach poniedziałkowego Teatru Telewizji, Teatru Prozy, a także w Teatrze Sensacji i Teatrze "Kobra". Współpracował również ze Studiem Opracowań Filmów w Warszawie, gdzie na potrzeby kinematografii i telewizji stworzył kilka wybitnych kreacji w dubbingu, m.in. w "Dwunastu gniewnych ludziach" Lumeta. Był także lektorem czytającym komentarze do filmów dokumentalnych.
Dysponował szerokim wachlarzem środków artystycznych. Z powodzeniem grywał zarówno postaci pełne liryzmu, ciepła, szlachetności, jak i skrajnie negatywne, chłodne i cyniczne, które jednak mimo wszystko zachowały pewną dozę wdzięku. Charakterystyczny, lekko ironiczny uśmieszek dystansowały go od otoczenia i odtwarzanej postaci. Warunki fizyczne, wygląd zewnętrzny, elegancja spowodowały, że chętnie obsadzano go w rolach inteligentów, wojskowych, arystokratów, dyplomatów, uczonych, lekarzy i duchownych. W filmach i w telewizyjnych widowiskach sensacyjnych często odtwarzał komisarzy policji lub wyrafinowanych przestępców. Najchętniej grywał role współczesne, choć w jego bogatym dorobku nie brakowało także ról kostiumowych.
Pierwsze kontakty Fettinga z muzyką sięgają jeszcze lat okupacji (fascynacja zespołem braci Brodzińskich, orkiestrą George'a Scotta, pianisty Stępowskiego). W latach czterdziestych zapoznał się z nagraniami jazzowymi, które zaczął także kolekcjonować. Dzięki bratu pianiście, i pod jego kierunkiem, rozpoczął naukę gry na fortepianie. Jako muzyk (pianino, akordeon) i kierownik jazzowej grupy "Marabut" debiutował w warszawskiej YMCA w sezonie 1947/48. Po powrocie do Warszawy związał się z Polskim Radiem (jako aktor, konferansjer, piosenkarz). Ta współpraca trwała aż do śmierci. Debiutował jako lektor w Radiowym Studiu Piosenki. Tam też rozpoczął karierę jako piosenkarz. Głównie kojarzony z balladą, gatunkiem, w którym uznawany był za mistrza. Wykonywał m.in. piosenki muzyków o proweniencji jazzowej. Największy rozgłos i uznanie przyniosło mu wykonanie ballady "Nim wstanie dzień" (muz. K. Komeda, sł. A. Osiecka) z filmu "Prawo i pięść" oraz piosenki "Deszcze niespokojne..." (muz. A. Walaciński, sł. A. Osiecka) do serialu "Czterej pancerni i pies". Wykonywał także piosenki ze światowego repertuaru, np. "Il faut savoir" (To trudna rzecz) z repertuaru Ch. Aznavoura czy "September Song" (muz. K. Weill), w jazzowej aranżacji Z. Namysłowskiego. Popularność przyniosła mu śpiewana rola Higginsa w "My Fair Lady" (aranż. Roman Czubaty). Brał także udział w licznych koncertach estradowych.
Od 1953 do 1982 był członkiem SPATiF-ZASP, w tym przewodniczącym Oddziału Gdańskiego (1958-60). [Andrzej Androchowicz]

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń

Varia

schowaj

• 2021
  INNE ROZKOSZE
  Piosenka: NIM WSTANIE DZIEŃ - Wykonanie
• 2020
  OSIECKA
  Piosenka: BALLADA O PANCERNYCH - Wykonanie
• 1983
  WIECZYSTY WROT
  Cytat literacki: PASTERZ BYŁ KOCHANY POTAJEMNIE PRZEZ DIANĘ - Lektor
  Cytat literacki: OFICER NA NIESZPORACH - Lektor
• 1979
  CZAS KLEOFASA
  Piosenka: CZAS KLEOFASA - Wykonanie (nie występuje w napisach)
• 1974
  ZACZAROWANE PODWÓRKO
  Piosenka: PIOSENKA O RURZE - Wykonanie
  Piosenka: PIOSENKA O AMBROZJI - Wykonanie
• 1966
  CZTEREJ PANCERNI I PIES
  Piosenka: DESZCZE NIESPOKOJNE - Wykonanie
• 1964
  PRAWO I PIĘŚĆ
  Piosenka: NIM WSTANIE DZIEŃ - Wykonanie

Inne nagrody dla ważniejszych filmów

pokaż

• 1989
  DOM, KTÓRY ZBUDOWAŁ JONATHAN SWIFT
  Złoty Ekran (przyznawany przez pismo "Ekran") za reżyserię widowiska, nagrodę otrzymał/a Tadeusz Junak
• 1981
  GŁOSY
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Wyróżnienie Honorowe za dźwięk, nagrodę otrzymał/a Norbert Zbigniew Mędlewski
• 1981
  GŁOSY
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Wyróżnienie Honorowe za montaż, nagrodę otrzymał/a Irena Choryńska
• 1981
  GŁOSY
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Wyróżnienie Honorowe za rolę, nagrodę otrzymał/a Krzysztof Zaleski
• 1978
  SZTUCER
  Mannheim (MFF) Wyróżnienie
• 1977
  NIE DO OBRONY
  Olsztyn (Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej) Nagroda za kreacje aktorskie, nagrodę otrzymał/a Wojciech Pszoniak
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Złoty Ekran (przyznawany przez pismo "Ekran") w kategorii: kreacje aktorskie; za rok 1974, nagrodę otrzymał/a Henryk Bąk
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Praga (Międzynarodowy Festiwal Telewizyjny "Złota Praga") nagroda za reżyserię, nagrodę otrzymał/a Andrzej Konic
• 1975
  W PUSTYNI I W PUSZCZY
  Nagroda "Kvety" (tygodnik) nagroda aktorska, nagrodę otrzymał/a Tomasz Mędrzak
• 1975
  W PUSTYNI I W PUSZCZY
  Nagroda "Kvety" (tygodnik) nagroda aktorska, nagrodę otrzymał/a Monika Rosca
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, nagrodę otrzymał/a Zbigniew Safjan
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, nagrodę otrzymał/a Andrzej Konic
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, nagrodę otrzymał/a Henryk Bąk
• 1975
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, nagrodę otrzymał/a Andrzej Szypulski
• 1974
  W PUSTYNI I W PUSZCZY
  Oscar Italy
• 1974
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Nagroda Specjalna Jury w kategorii filmu telewizyjnego
• 1974
  USZCZELKA w NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ ŻYCIA
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Nagroda za rolę męską w kategorii filmu telewizyjnego, nagrodę otrzymał/a Henryk Bąk
• 1973
  ZNICZ OLIMPIJSKI
  Wawrzyn Polskiego Komitetu Olimpijskiego
• 1971
  LOKIS. RĘKOPIS PROFESORA WITTEMBACHA
  Sitges (MFF Fantastycznych i Grozy) Grand Prix
• 1971
  LOKIS. RĘKOPIS PROFESORA WITTEMBACHA
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) Nagroda za scenografię, nagrodę otrzymał/a Tadeusz Wybult
• 1971
  LOKIS. RĘKOPIS PROFESORA WITTEMBACHA
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) Nagroda za zdjęcia, nagrodę otrzymał/a Stefan Matyjaszkiewicz
• 1962
  ZADUSZKI
  Mannheim (MTF) nagroda specjalna, nagrodę otrzymał/a Tadeusz Konwicki
• 1962
  ZADUSZKI
  Mannheim (MTF) wyróżnienie Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych, nagrodę otrzymał/a Tadeusz Konwicki