Marek Okopiński

: Fot. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie

zwiń

1929. 05. 08
Data urodzenia
Karczmiska na Lubelszczyźnie
1953
Wykształcenie - rok ukończenia studiów
Wydział Aktorski PWST w Łodzi
1962
Odznaczenie
Złoty Krzyż Zasługi
1963
Odznaczenie
Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury"
1966
Odznaczenie
Odznaka za zasługi dla Ziemi Lubuskiej
1970
Odznaczenie
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1977
Odznaczenie
Odznaka za zasługi dla Województwa Toruńskiego
1983
Nagroda
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za osiągnięcia w twórczości reżyserskiej i kierowaniu teatrem
1992. 08. 24
Data śmierci
Iława; pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Ostródzkiej (kwatera N-VII-22)

Aktor, reżyser, dyrektor i kierownik artystyczny teatru. Pierwsze, niewielkie role grał w latach 1950-51 w Łodzi, w Teatrze Jaracza i Teatrze Nowym. W tym ostatnim w sezonie 1951/52 został asystentem reżysera, głównie Kazimierza Dejmka. Po uzyskaniu dyplomu brał udział w wielu spektaklach Teatru Nowego. W 1956 na tej scenie zadebiutował jako reżyser. W początkach 1957 został aktorem, reżyserem i koordynatorem pracy artystycznej Teatru Polskiego w Poznaniu. Po 3 latach przeniósł się do Katowic, do Teatru Śląskiego im. Wyspiańskiego. W latach 1960-63 sprawował dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, który stał się dzięki niemu jedną z najbardziej liczących się wówczas scen prowincjonalnych. W 1963 wrócił do Poznania w charakterze dyrektora i kierownika artystycznego Teatru Polskiego (do 1967). W tym okresie uzyskał uprawnienia reżyserskie. W latach 1967-69 był reżyserem Teatru im. Horzycy w Toruniu, współpracował z wieloma innymi teatrami. W latach 1969-76 związany był głównie z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku (jako kierownik artystyczny i reżyser do 1973, potem reżyser w latach 1974-76). W międzyczasie, w latach 1973-74, sprawował kierownictwo artystyczne Teatru Polskiego we Wrocławiu. W sezonie 1976/77 przybył po raz drugi do Torunia, gdzie powierzono mu dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru im. Horzycy. W 1983 zrezygnował z zajmowanych stanowisk i opuścił Toruń. W następnych latach reżyserował na wielu scenach. W 1985 został dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego i Teatru Rzeczypospolitej w Warszawie, funkcje te pełnił do 1987. Równocześnie, od sezonu 1986/87, był etatowym reżyserem Teatru Wybrzeże w Gdańsku, w którym także po przejściu na emeryturę (1989) kontynuował działalność reżyserską.