Maciej Pruchniewicz

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń

Inne nagrody dla ważniejszych filmów

pokaż

• 2016
  LUDZIE ZE STALI
  Warszawa (Óniwersytecki Festiwal Filmowy) Nagroda Główna za "umiejętność zbliżenia się do bohaterów i wrażliwość w dokumentalnym portretowaniu trudnej rzeczywistości"
• 2015
  LUDZIE ZE STALI
  Gliwice (Festiwal Filmowy "Drzwi") Srebrna Framuga w kategorii: Dokument Kino Studenckie
• 2014
  LUDZIE ZE STALI
  Katowice (QL Festiwal Filmowy) Nagroda Główna w kategorii: Film dokumentalny
• 2014
  LUDZIE ZE STALI
  Gniezno (Ogólnopolski Festiwal Filmów Amatorskich i Niezależnych "Offeliada") Nagroda Klubu Krytyki Politycznej im. Stanisława Brzozowskiego Nagroda Klubu Krytyki Politycznej im. Stanisława Brzozowskiego
• 2014
  LUDZIE ZE STALI
  Gniezno (Ogólnopolski Festiwal Filmów Amatorskich i Niezależnych "Offeliada") Nagroda Publiczności "Poloniusz"
• 2014
  LUDZIE ZE STALI
  Częstochowa (do roku 2014 Rzeszów) (Festiwal Filmów Optymistycznych "Multimedia Happy End") Nagroda dla najlepszego studenckiego filmu dokumentalnego
• 2014
  LUDZIE ZE STALI
  Bełchatów (Festiwal Filmów Niepoważnych "Nakręceni") Wyróżnienie uzasadnienie jury: "W tym dość prostym na poziomie formalnym filmie (zrealizowany jest niczym telewizyjny reportaż) ujmują trzy rzeczy. Przede wszystkim widać, że twórcy udało się nawiązać kontakt z bohaterami, a nawet wejść z nimi w bliskie relacje. Świadectwem tego jest swoboda, z jaką prezentowani pracownicy złomowiska rozmawiają i zachowują się w obecności rejestrującej wszystko kamery. Z pewnością wejście w tak specyficzny świat oraz zaaklimatyzowanie się w nim musiało być trudnym i długotrwałym procesem. Drugim atutem tego filmu są sami bohaterowie. Pomimo ciężkiej pracy, którą wykonują, a także licznych problemów życiowych nie popadają w cierpiętniczy ton, wręcz przeciwnie pogodnie przyjmują trud życia, stawiając mu mężnie czoła. I właśnie dlatego w pełni zasługują na użyte w tytule określenie "ludzie ze stali". Ale aby stworzyć takie pozytywne portrety filmowe, potrzeba dużego talentu i wyczucia. I tu wychodzi na jaw trzecia mocna strona filmu: odpowiednie podejście do tematu oraz nastawienie do bohaterów. Przy realizacji tego rodzaju filmu łatwo popaść w ton moralizatorski albo uciec się do sztampowej publicystyki. Na szczęście dzięki temu, że autor od początku darzy swych bohaterów ciepłymi uczuciami, w ostatecznym rozrachunku oglądamy pogłębiony psychologicznie film z dość intymną atmosferą pewnego zamkniętego, małego światka"