SZAPOŁOWSKA - NOWE SPOJRZENIE

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1998
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• Barwny, 45 min

Nie ma takich scenariuszy, które pokazywałyby moje życie. Po prostu nie ma, ja zaś nie jestem taką megalomanką, aby pisać je "pod siebie". Dlatego powstał taki a nie inny image na mój temat. I niech sobie będzie. Na ów wizerunek wspaniale wyposażonego przez naturę, ponętnego, swojskiego w pszenno-buraczanym typie blond dziewczęcia złożyły się wczesne, rozbierane rólki w "Czterdziestolatku", "Wielkim podrywie", "Paradzie oszustów", "Hotelu klasy Lux". Pozycję symbolu seksu polskiego kina aktorka zdobyła po występie w "Wielkim Szu". Pokazała się nago w czołówce filmu, potem już w ogóle nie pojawiła się na ekranie. - Ale te pół minuty machania tyłkiem - żartuje Grażyna Szapołowska - było początkiem kariery. Prologiem tej prawdziwej, opartej na aktorskim kunszcie mogła być rola w "Innym spojrzeniu" - węgierski reżyser najwyraźniej dostrzegł w gwiazdce artystkę. Tymczasem jego polscy koledzy nie kwapili się do wyjścia poza obsadową rutynę. Z szufladki "seks - blondyna" wyskakiwała im Szapołowska. Nawet Krzysztofowi Kieślowskiemu - wspomina z żalem bohaterka. Musiała stoczyć z tym doskonałym reżyserem twardą walkę, aby usunął z kopii montażowej zbyt pikantne sekwencje. Z czasem aktorce udało się przezwyciężyć doskwierający jej coraz bardziej schemat, wykreować nowy image. Po premierze"Krótkiego filmu o miłości" mogła już przebierać w propozycjach, także od reżyserów zagranicznych. Lubi role trudne, takie jak w "Nadzorze" Wiesława Saniewskiego czy też "Panu Tadeuszu", w którym zagra Telimenę. Na zaprezentowany przez Macieja Odolińskiego portret Grażyny Szapołowskiej składają się fragmenty kilkunastu filmów z jej udziałem, zdjęcia z realizacji widowisk teatru telewizji, opinie reżyserów: Andrzeja Wajdy, Filipa Bajona, Leszka Wosiewicza, Filipa Zylbera, a przede wszystkiem - wypowiedzi samej aktorki, stojącej na progu nowego, dojrzałego etapu kariery. Artystka opowiada o początkach - ucieczce z domu do Jeleniej Góry, aby zagrać u Henryka Tomaszewskiego rolę nimfy w inscenizacji "Legendy" Wyspiańskiego, o szkole dramatycznej, pierwszych rolach, o sukcesach i rozczarowaniach zawodowych, oraz o swoim życiu prywatnym. W szczerej, poważnej rozmowie przed kamerą jest wielką aktorką świadomą własnej wartości, choć nie stroniącą od leciutkiej autoironii i stonowanej dosadności. Równie dobrze czuje się w roli podziwianej, kapryśnej gwiazdy, rozpartej na skórzanych poduszkach fotela jaguara. (źródło: www.tvp.com.pl)

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj