ROUGE VENISE

• Tytuł polski: CZERWONA WENECJA

• Film fabularny
• Produkcja:
  Francja, Włochy
• Rok produkcji:
  1988
• Język:
  francuski
• Barwny, 106 min

W 1735 r. Wenecja stanowi kulturalne i rozrywkowe centrum Europy. Republika Wenecka chyli się już, co prawda, ku upadkowi, ale nadal przyciąga swym niezwykłym urokiem, architekturą i atmosferą intelektualną. W ówczesnej Wenecji mieszkają Antonio Vivaldi, Carlo Goldoni i Jean-Baptiste Tiepolo. Trzech przyjaciół, trzy różne charaktery: Vivaldi - znany, choć jeszcze niezbyt ceniony muzyk i ksiądz kochający dobre i obfite jedzenie, zabawę i hazard. W sumie poczciwa i zabawna figura. Goldoni - adwokat i początkujący dramaturg, trochę awanturnik, trochę romantyk. Marzy o nowym teatrze, opierającym się na realizmie obyczajowym, o zerwaniu z tradycyjną commedia dell'arte i stale tymi samymi, typowymi dla niej postaciami (wojak-samochwał, kolombina, pierrot itp.), maskami i afektowaną deklamacją. I wreszcie Tiepolo: pełen radości życia malarz, postrzelony bon vivant, kochający życie i kobiety.
Carlo Goldoni ma kłopoty z wystawieniem swej nowej sztuki. Nikt nie akceptuje jego innowacji, a pozyskany po wielu miesiącach sponsor Filippo Spinoza zostaje zasztyletowany w pobliżu teatru, w którym trwają próby. Morderca pozostawia przy nim czerwoną chustkę. Podejrzenie pada na Goldoniego.
Niebawem z ręki mordercy z czerwoną chustką ginie pewne młode małżeństwo i znów pisarz obecny jest w pobliżu miejsca zbrodni. Wkrótce ten sam tajemniczy sprawca morduje księżnę Hortensję, kolejną mecenaskę Goldoniego, pozyskaną dzięki wstawiennictwu Tiepolo. Młody dramaturg jako jedyny, mimowolny łącznik tych wszystkich przestępstw trafia do więzienia. Tymczasem zabójca z czerwoną chustką znów daje o sobie znać.
Autorzy mieli doskonały pomysł, by w jednym filmie połączyć wątkiem kryminalnym trzech znakomitych artystów żyjących w tym samym czasie w Wenecji. Choć ekranowe wydarzenia nie mają prawie nic wspólnego z rzeczywistym życiem historycznych postaci, nie to jest głównym mankamentem filmu. Etienne Perier nie wykorzystał możliwości dramaturgicznych, jakie stwarzała przyjaźń trzech artystycznych indywidualności, ich walka o sławę w mieście rojącym się od talentów, pozyskanie mecenasów, ich twórcze rozterki i triumfy. Również intryga kryminalna nie jest zbyt pasjonująca i nazbyt wolno się rozwija. Na pociechę pozostają widzom malownicze, choć nieliczne widoki Wenecji, wspaniałe rokokowe kostiumy oraz aktorzy, a właściwie jeden z nich: Wojciech Pszoniak jako Vivaldi. Ilekroć pojawia się zrzędzący, uciekający przed srogą połowicą i nienawidzący Bacha, z którym wszyscy stale go mylą, ekran ożywa. Gorzej wypadają jego dwaj kompani: Vincent Spano (znany m.in. z "Rusty Jamesa" Francisa Forda Coppoli i "Kochanków Marii" Andrieja Konczałowskiego) jako Goldoni oraz Massimo Daporto (Tiepolo), któremu przypadła rola ledwie zarysowana w scenariuszu. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj