Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

Z PODNIESIONYMI RĘKAMI

1985
Mitko Panov

Ulica warszawskiego getta. Grupa ludzi pod nadzorem żołnierzy ustawia się do zdjęcia. Wszyscy czują zbliżającą się śmierć, która nastąpi zapewne, gdy tylko wykonana zostanie fotografia. Mały chłopiec w czapeczce rozgląda się nerwowo. Nagle wiatr porywa jego nakrycie głowy. Malec po chwili wahania biegnie za czapką. Wybiega z kadru, opuszcza przestrzeń w zasięgu karabinów, w końcu znika z pola widzenia żołnierzy i widzów.

Mitko Panov w jednej z najsłynniejszych etiud w historii łódzkiej Szkoły Filmowej nawiązuje do znanego zdjęcia z Raportu Stroopa. "Ghetto boy", chłopiec z pierwszego planu tej fotografii, stał się ikoną Holocaustu, reprodukowaną w niemal nieskończonej liczbie albumów, filmów, książek. Panov zdaje się ową fotografię ustanawiać punktem wyjścia etiudy nie tyle ze względu na jej dokumentujący charakter, ile przede wszystkim z powodu jej obecności w kulturowym dyskursie o Zagładzie. Proces przetworzenia zdjęcia w etiudzie Panova jest dużo głębszy niż w filmach dokumentalnych. Reżyser niejako zaprojektował w nim szczęśliwe zakończenie, zaskakujący happy end, w którym chłopiec ocali życie. "Włączona w wielką narrację opowieść o zdjęciu z Raportu Stroopa zakłada zatem nie tylko aksjomat ocalenia chłopca, lecz także projektuje legion bohaterów-opowiadaczy. Oto triumf nadziei nad beznadziejnością, triumf nieposkromionego życia nad nazistowskim wyrokiem śmierci." (J. Leociak, Doświadczenie graniczne. Studia o dwudziestowiecznych formach reprezentacji, Warszawa 2009, s. 252).

Etiuda Panova, nagrodzona na festiwalu filmowym w Cannes w roku 1991, skupia kilka istotnych wątków w refleksji nad reprezentacjami Zagłady. Pierwszy związany jest z dominacją w filmowych przedstawieniach Holocaustu bohaterów dziecięcych, którzy wywołują współczucie w widzach, a jednocześnie stają się swoistym pomostem pomiędzy współczesnym odbiorcą a traumatyczną przeszłością, której nie sposób poznać do końca, w której czujemy się zagubieni i bezradni jak dzieci. Drugi wątek dotyczy opowiadania historii z perspektywy Ocalonych; trzeci związany jest ze sposobem przetwarzania archiwaliów przez współczesną kulturę. Panov od pierwszych ujęć eksponuje akt fotografowania utożsamiany z sytuacją opresji. Film otwiera obraz obiektywu kamery. Dłoń operatora usiłuje właściwie ustawić ujęcie. Zamyka go archiwalna fotografia z getta warszawskiego ukazująca grupę żydowskich mieszkańców dzielnicy zamkniętej, z chłopcem w czapce z rękami uniesionymi w geście poddawania się na pierwszym planie. Przywołany przez niego obraz to zdjęcie-trofeum. Dziś oskarża, ale gdy je wykonywano uwieczniało moment zwycięstwa, o czym najlepiej świadczy poza i uśmiech żołnierza znajdującego się w prawej części kadru. Młody reżyser "uruchamiając" tę fotografię przełamuje jednocześnie punkt widzenia nazistów. Jego artystyczny gest przypomina ten, na który kilka lat później decyduje się Andrzej Wajda, uwalniając Janusza Korczaka i jego dzieci z bydlęcego wagonu uwożącego ich do obozu śmierci. Twórca filmu Korczak (1990) wspomina: "Dla mnie to jest piękne, że kiedy nie chcemy pogodzić się z faktem zagazowania dzieci, to budujemy legendę o odejściu tych dzieci do jakiegoś lepszego świata." (A. Insdorf, Indelible Shadows. Film and the Holocaust, Cambridge 2003, s. 272).

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.