Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

DZIEŃ PRACY

1971
Andrzej Barański

Sylwetka człowieka, który jest zatrudniony w czterech instytucjach jako: palacz centralnego ogrzewania, konserwator i robotnik "do wszystkiego". Etiuda to obraz jego pracy, opowieść o dzieciach, nauce, życiu rodzinnym. Dzień pracy zrealizowany został w roku 1971 przez studentów II roku reżyserii filmowej i sztuki operatorskiej Andrzeja Barańskiego i Zbigniewa Rybczyńskiego, który był również autorem zdjęć do dwóch innych szkolnych etiud Barańskiego Krętych ścieżek (1970) i Podania (1972).

Jak wielu dokumentalistów w tamtych latach, Barański wybiera na bohater swej etiudy człowieka pracy. Mężczyzna w średnim wieku, ojciec dwóch dorastających córek pracuje codziennie od 7:00 do 21:00 jako palacz w Technikum Budowlanym i akademiku. Dodatkowo jest konserwatorem w szkole i nosi węgiel do pokoi na trzecim i czwartym piętrze domu studenckiego. Praca wypełnia życie bohatera niemal bez reszty. W mroźne dni nocuje w kotłowni. W niedzielę przychodzi do niego żona z córkami, by zjeść wspólny posiłek i porozmawiać. Po ich wyjściu mężczyzna pracować musi ze zdwojoną siłą, nadrabiając zaległości.

O zatrudnieniach i godzinach pracy bohatera informują napisy. Wizualną tkankę filmu stanowią obserwacyjne ujęcia nakręcone podczas pracy. Dominują w nich bliskie plany. Kamera skrzętnie rejestruje jednostajny ruch bohatera wrzucającego węgiel do pieca, wspinającego się po schodach. Ścieżkę dźwiękową wypełnia monotonny szum przesypującego się węgła, uderzeń młotka, kroków na schodach oraz skąpy monolog palacza, który podaje informacje o warunkach zatrudnienia i wypłacanych pensjach. W scenie wspólnego z bliskimi obiadu, nie słyszmy dialogów. Film zamyka ujęcie ukazujące mężczyznę w bardzo bliskim planie. Kamera coraz bardziej zbliża się do jego twarzy, aż jej rysy stają się zamazane, a obraz nieostry.

Dokumentalna etiuda Barańskiego wpisuje się w wyraźny w polskim kinie dokumentalnym przełomu lat 60. i 70. nurt rozważań nad depersonalizacją jednostki poprzez pracę ponad siły, do której bohaterów zmuszają warunki bytowe. Kilka lat wcześniej Krystyna Gryczełowska w 24 godzinach Jadwigi L. (1967) opisywała dzień z życia kobiety, całkowicie pochłoniętej pracą w fabryce i domowymi obowiązkami. Zarówno Barański, jak i Gryczełowska ukazują zautomatyzowanie czynności swych bohaterów, nieuniknione popadanie w rutynę i zatomizowanie rodzin w konsekwencji ciągłej nieobecności w domu jej członków lub mijania się, dosłownie, w drzwiach. Życie bohaterów zredukowane zostaje do repertuaru czynności niezbędnych, pozbawione pierwiastka duchowego. W roku 1988 Irena Kamieńska zrealizuje film dokumentalny Dzień za dniem, w którym sportretuje dwie kobiety, bliźniaczki od niemal czterdziestu lat pracujące przy załadunku i rozładunku cegieł. Bilans życia bohaterek Kamieńskiej byłby z pewnością zbliżony do podsumowania po latach, jakiego mógłby dokonać palacz z etiudy Barańskiego: samotność, bieda, beznadzieja.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.