JEJ HISTORIA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1998
• Premiera:
  1998. 05. 07
• Barwny, 96 min
  Pierwotnie sztuka w języku polskim nosiła tytuł "Obróbka".
  

"Jej historia" powstała pod wpływem szoku. Martin Crimp, urodzony w 1956 roku dramaturg brytyjski, odwiedził Nowy Jork i to, co tam zobaczył, przerosło jego najśmielsze oczekiwania. Jedno z centrów współczesnej sztuki zamiast "oazy" artystów okazało się piekłem. Miejscem bezwzględnego kultu pieniądza, gdzie człowieka traktuje się czysto instumentalnie. "Sztuka" zaś jest obliczoną wyłącznie na zysk działalnością produkcyjną. Talent mniej tu znaczy niż kapryśne widzimisię wysoko postawionych "ludzi z branży". Ludzkie dramaty są przedmiotem handlu jako potencjalne tematy scenariuszy. Prawda, która zawsze uchodziła za cel prawdziwej sztuki, jest zniekształcana i "dopasowywana" do niewybrednych gustów masowej publiczności. Niektórzy płacą za to bardzo wysoką cenę.
Tak właśnie dzieje się z Anne - prostą dziewczyną, która postanawia sprzedać część własnej biografii agencji literacko-artystycznej. Kierujące nią małżeństwo Jennifer i Andrew to ludzie pozbawieni skrupułów. Wietrząc w niesamowitych zwierzeniach swej klientki atrakcyjny temat przyszłego scenariusza, dokonują "obróbki" (tak brzmiał pierwotny tytuł przekładu) historii dziewczyny. Wbrew intencjom Anne wplatają w jej opowieść wątek seksualnej perwersji pomysłu Clifforda, pisarza - kloszarda. By dodać historii pikanterii z zimną krwią wykorzystują oboje, nie cofając się przed najbardziej obrzydliwymi podstępami. "Jej historia" ukazuje rzeczywistość zdegradowaną. Na prawdziwe uczucia nie ma w niej miejsca. Kto się im poddaje, staje się łatwym obiektem manipulacji. Crimp nie moralizuje, nie daje odpowiedzi na dręczące go pytania. Nie pozostaje też beznamiętnym obserwatorem. Chętnie posługuje się gorzką ironią. Stary pisarz, dla którego autorytetem jest Szekspir, zostaje brutalnie oślepiony niczym Król Lear. Agent literacki, traktujący miłość jako element pozyskiwania zaufania klientek, zakochuje się w kobiecie na granicy normy psychicznej. W sztuce Crimpa zachowania bohaterów są do absurdu zautomatyzowane. Potrafią prowadzić kilka rozmów naraz, co chwila "przełączając się na inny kanał". Ich codzienność wypełnia rutynowy rozkład zajęć: praca, posiłek w japońskiej restauracji, negocjacje z agentem... Od konwencji i cywilizacyjnego stereotypu nie można się uwolnić. Nawet niewidomy od urodzenia na tyle orientuje się w topografii miasta, że z powodzeniem pracuje jako taksówkarz. Nawet pozbawiony wzroku pisarz wciąż tworzy. Czy gdyby wszystkim nowojorczykom wyłupić oczy, coś w życiu miasta uległoby zmianie? W sztuce Crimpa to pytanie pozostaje retoryczne. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj