Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

WITOLD GOMBROWICZ 1904-1939

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska, Francja
  • Rok produkcji:
    2000
  • Gatunek:
    Film o sztuce, Film biograficzny
  • Barwny, 44 min

Film z cyklu "Un siecle d'Ecrivans" ("Stulecie Pisarzy") pod red. Bernarda Rapp.
Potomek rodu zacnego, choć nie wywodzącego się z Dorszprungów, Świdrygiełłów czy Mendogów, zasiedziałego na Żmudzi przez cztery stulecia, przyszedł na świat w Małoszycach koło Opatowa, bowiem już w 1863 roku familia musiała opuścić swe włości i przenieść się na Kielecczyznę. Tam młody panicz spędzał czas na beztroskich figlach z dworską służbą, przedkładając jej towarzystwo ponad bawienie rozmową ciotek - prawdziwych hrabin, chociaż nie najlepszego gatunku. Przed przemożnym, kształtującym młody charakter wpływem rodzicielskiej pary nie mógł umknąć na gumno. Po ojcu, katoliku, ale bez przesady, odziedziczył trzeźwość spojrzenia. Dzięki matce, pełnej fobii i iluzji - został artystą. To ona pchnęła go w absurd, który stał się później jednym z najważniejszych elementów jego sztuki. Nim Witold Gombrowicz opublikował swój pierwszy utwór, musiał zgodnie z ojcowską wolą zapisać się na wydział prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Na uczelniane zajęcia zamiast panicza chadzał jego lokaj, nie tylko wytworny, ale też zdolny, bowiem jego chlebodawca bez większego trudu zyskał dyplom. Świeżo upieczony prawnik krótko aplikował w warszawskich sądach, potem oddał się bez reszty pisarstwu. Debiutancki zbiór opowiadań zatytułowany "Pamiętniki z okresu dojrzewania" został chłodno przyjęty przez recenzentów z powodu - a jakże by inaczej! - niedojrzałości autora. Gombrowicz przysiadł fałdów i wydaną w 1937 roku powieścią "Ferdydurke" rzucił krytykę na kolana. Po roku ogłosił pierwszy utwór dramatyczny - "Iwonę księżniczkę Burgunda". W sierpniu 1939 roku wsiadł na pokład transatlantyka, aby zabawić w Argentynie. Kapryśny los szybko odwzajemnił się kapryśnemu artyście. Wybuchła wojna. Krótki wojaż zamienił się w prawie ćwierćwieczne wygnanie. Gombrowicz został na drugiej półkuli bez pieniędzy, pracy, stosunków i znajomości języka hiszpańskiego. Panicz zanurzył się w "niższości". Mieszkał w najtańszych hotelikach, klepał "rozkoszną biedę". Dopiero posada w Banku Polskim w Buenos Aires postawiła go na nogi. Ogłosił wtedy powieść "Trans Atlantyk" i dramat "Ślub". Rozpoczął pisanie "Dzienników" publikowanych w paryskiej "Kulturze". Przekłady jego dzieł zaczęły ukazywać się w świecie, a po październikowej "odwilży" wiele Gombrowiczowskich tytułów opublikowano także w Polsce. Wreszcie twórca powrócił do Europy jako stypendysta fundacji Forda. W 1964 roku osiadł we Francji, opodal Nicei. Miał sześćdziesiąt jeden lat, gdy zdobył to, co inni mężczyźni zyskują zwykle około trzydziestki: "żonę, własny dom, kotka, pieska, rodzinne życie". Ale nie zaznał przyjemności wieku średniego. Z młodości wpadł prosto w starość. Zmarł w lipcu 1969 roku w Vance. Realizatorzy przedstawiają miejsca związane z życiem, przede wszystkim artystycznym, wybitnego pisarza i dramaturga. Udostępnione przez jego żonę Ritę zdjęcia rodzinne, a także archiwalne filmy z okresu międzywojnia, przybliżają pejzaże sielskiego świata, w jakim dorastał potomek starej ziemiańskiej rodziny, zaś zapisy z Argentyny - trudne lata amerykańskiego wychodźctwa. Ostatnie sekwencje ukazują odmienionego, dostojnego twórcę w jego szykownej rezydencji. Nie zmienia się tylko kpiarski ton towarzyszących obrazom komentarzy mistrza groteski, podawanych, za "Dziennikami", przez Andrzeja Seweryna. Film Andrzeja Wolskiego został uhonorowany Główną Nagrodą na fetiwalu "L'encre l'Ecran" w Tours. [TVP]

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

2024.03.01 01:30:46
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.