KRÓLOWA ANIOŁÓW

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1999
• Premiera:
  1999. 11. 12
• Barwny + Czarno-biały (negatyw: Kodak), dźwięk: Dolby Stereo, 2925 m, 100 min
  
  Okres zdjęciowy rozpoczął się 8 września 1998.
  Lokacje: Bełdów pod Łodzią, Łódź (Budynek przy ul. Tylnej 14, Park Sienkiewicza, staw w Łagiewnikach, Szpital im. Barlickiego).

"Królowa aniołów" jest filmem o zmaganiu ze światem. Jest wylizywaniem się z ran, które świadomie i nieświadomie zadajemy sobie nawzajem. Jest egzorcyzmem wypędzającym z mego życia demony bezsensu i depresji, pełnym determinacji poszukiwaniem nadziei. Chciałem bardzo zrobić film niejednoznaczny, rozwibrowany, czarowny i szorstki jednocześnie. Film pozornie niejednorodny, posklejany z różnych rzeczywistości, emocji, losów ludzkich, który jednak w jakiś szalony sposób zawierałby w sobie klarowność i siłę sformułowań, dotykających odczuwanej przez nas wszystkich prawdy o naszych wzajemnych relacjach. Nie bójcie się tego filmu, nie uciekajcie przed nim zmęczeni chorą rzeczywistością. Ten film jest pocałunkiem." (wypowiedź Mariusza Grzegorzka).
Akcja filmu rozgrywa się w dwóch wzajemnie się dopełniających planach czasowych: teraz i dawno temu. We współczesnej historii bohaterem jest młody lekarz Jakub, który właśnie przeżywa dramatyczny i trudny emocjonalnie okres swego życia. Coraz bardziej traci kontakt ze swoim ojcem i narzeczoną, Marią. Podejmując ostatnią próbę ratowania siebie, Jakub decyduje się na porwanie Marii, by na jej oczach dokonać swoistej psychodramy i zmusić do wysłuchania jego "spowiedzi". W części "dawnej" (ok. 150 lat temu), młodziutka guwernantka Maria ucieka od rzeczywistości w obsesyjną i idealistyczną miłość do księdza Jakuba, który właśnie przybył do swej nowej parafii.
Kim jest Królowa aniołów? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta ani jednoznaczna. Podobnie jak niezwykle wyrafinowany estetycznie i intelektualnie drugi film Mariusza Grzegorzka nawiązujący do obsesji i świata wyobraźni jego oryginalnego debiutu "Rozmowa z człowiekiem z szafy". Królowa jest niezwykłą dziewczyną. Miała trudne dzieciństwo, po którym odziedziczyła ciągoty do ucieczek w świat urojony. Jest przekonana, że nawiązuje kontakt z istotami boskimi. Jest symboliczną, nierzeczywistą postacią, jakimś sennym majakiem.
"Królowa aniołów" dzieje się w dwóch planach czasowych. Wątek współczesny opowiada o lekarzu Jakubie i krachu jego miłosnego związku z nauczycielką Marią. Podczas nocnego dyżuru w szpitalu Jakub pomaga uspokoić cierpiącego chłopczyka. Przeżywa wstrząs, który popycha go w wewnętrzną podróż w czas przeszły, w regiony dzieciństwa, do genezy jego lęków i frustracji. Ta sama para aktorów wciela się w księdza i pokojówkę. Druga historia miłosna, przeplatająca się równolegle z pierwszą, rozgrywa się w szlacheckim dworze w końcu XIX wieku, gdzie Maria opiekuje się schorowaną dziedziczką Elżbietą. Córka Elżbiety, Zofia spodziewa się dziecka. Jest zgorzkniała, rozhisteryzowana kobietą - opuszczoną przez ojca dziecka - nie może odnaleźć się w życiu.
Grzegorzek nie opowiada historii realistycznych. Królowa aniołów jest filmowym snem - porwanym, pulsującym, halucynacyjnym. Jest filmem pełnym zaskakujących obrazów, tworzących prawdziwy "film nadrealny". W tej kunsztownej i przebogatej formie wysmakowane, hasowskie kadry ze szlacheckiego dworu sąsiadują z obrazami niczym z heavymetalowego teledysku, kolor z surową czernią i bielą, pozytyw obrazu zmienia się nagle w negatyw lub pulsującą izohelię. Ale Królowa aniołów nie jest przecież popisem reżyserskiej oryginalności Grzegorzka. Jej "dwuczasowość" wyraźnie wskazuje na uniwersalny wymiar filmu skupiającego się na opisie skali związków uczuciowych między kobietą i mężczyzną. Tę wspólnotę ludzkich dramatów i radości podkreśla wspólna, rodzinna fotografia aktorów grających bohaterów, którzy na końcu filmu - niczym po zakończonym spektaklu - zrzucają maski granych przez siebie osób. Bohaterowie "Królowej aniołów" przypominający postaci z filmów Andrzeja Żuławskiego ("Trzecia część nocy", "Diabeł", "Kobieta publiczna") - żyją wstrząsani konwulsjami i histerycznym krzykiem wyrażającym ból samotności i głód miłości przechodzącej w nienawiść.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1999
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za dźwięk
  Jan Freda
• 2000
  Orzeł (Polska Nagroda Filmowa)-Nominacja
  w kategorii: najlepsze zdjęcia; za rok 1999
  Jolanta Dylewska